• Het is altijd een beetje moeilijk om precies te herinneren wat er gebeurde als je pas een dag na de wedstrijd aan je verslag begint. Dus u moet me maar vergeven als ik soms wat vaag ben in mijn beschrijving van details!

    Het was in ieder geval een prachtige, zonnige dag op deze zaterdagmiddag 12 februari 2022. Altijd leuk om op de oude Haagse club VUC te komen. De club waar ooit Bertus de Harder acteerde, die een interland carrière heeft gehad die jammer genoeg verkort werd door WOII. Hoe dan ook, we kwamen vandaag, 16 man sterk en zonder invallers uit de 18-1, naar VUC om sinds lange tijd weer een heuse competitiewedstrijd te spelen.

    Direct werd duidelijk dat er sprake was van een krachtsverschil. Niet dat de spelers van het in een zwart wit gestoken thuisteam niet individueel over techniek en klasse beschikten, dat deden ze nl wel. Maar collectief waren ze een maatje te klein. De onzen wisten direct gevaar te stichten voor het vijandelijke goal. Vooral Jack brak in deze fase met gemak door aan de linkerkant. Jammer genoeg wist hij de daaruit voortvloeiende kansen niet te verzilveren. Maar het was Pele. die het doel trof met een bekeken schuiver. 0-1. Niet lang daarna werd hij hard onderuit geschoffeld en hij bleek zo terecht gekomen te zijn dat hij letterlijk sterretjes zag. Exit Pele dus. Jack had ook al ondervonden hoe fysiek de tegenstander speelde en er stond bovendien een bekwame doelman in het goal van de thuisploeg. Kortom, scoren ging wat lastig.
    Maar op het middenveld heerste de Graaf. Luuk Evenhuis -alias Duut- sloot slim aan vlak achter de aanvalslinie en zo wist hij menig bal te onderscheppen en zodoende voor een snelle omschakeling te zorgen. Inmiddels was Jack voor de uitgevallen Pele in de spits gaan acteren en op links was Titas in het veld gekomen. Bij 1 van de vele grafelijke aanvalsstoten viel de bal pardoes voor zijn voeten en zodoende kon hij met eenvoudige intikker de 0-2 aantekenen. Op dat moment sloop er toch een zekere slordigheid in het spel van de onzen. Zeker: er werd nog steeds aangevallen en Maurits wist regelmatig in het vijandelijk strafschopgebied door te dringen, maar de opbouw werd wat slordig en zo kon het zowaar gebeuren dat de thuisploeg gevaarlijk werd voor onze goal. Daar werd een paar keer opzichtig gestunteld met de opbouw. Niettemin liep het vooralsnog met een sisser af. En het slotakkoord van de eerste helft was voor de Graaf. Duut wist van dichtbij te vuren op het vijandelijk goal. In eerste instantie werd z’n inzet nog gekeerd door de keeper, maar een tweede schot werd hem toch te machtig: 0-3.
    Snel de kleedkamer ontsloten voor de heren en nog even het praatje van Arjan afgewacht. Die was niet helemaal tevreden over het getoonde spel. Opbouw kon rustiger, positiespel beter en geduld bij het vinden van de vrije man. Anders werd het nodeloos geploeter. Toen toch nog even snel de kantine in gehobbeld voor een broodje bal met mosterd. Dat doen ze redelijk bij VUC.

    Terug naar het veld. Ondanks alle wenken van de trainer begon de Graaf met slordige fouten. Zo werd er teruggespeeld op onze keeper die daardoor in tijdnood een centrale verdediger verkeerd inspeelde en daar maakten de aanvallers van VUC natuurlijk dankbaar gebruik van: 1-3. Tja.

    Niels was inmiddels in de verdediging ingevallen en hij leek het beste te begrijpen dat er af en toe ingegrepen diende te worden. Dat kwam hem op een pijnlijke botsing te staan. De lucht was letterlijk even uit de man geslagen. Toch ging Niels door en ik moet zeggen dat ik genoot van zijn spel. In de aanval viel er minder te genieten in deze fase. Het was af en toe lachwekkend hoe de bal maar niet in het vijandelijk goal wilde belanden. Schot gekeerd, weer geschoten: van de lijn gehaald. Opnieuw voorgetrokken en naast geschoten. En dat ritueel herhaalde zich dan ook nog eens een paar keer. Totdat Jack van dichtbij voor de 1-4 tekende. Pff. Nu werden Sander en Camiel gewisseld voor Gijs en Billy. En toegegeven, het spel was van onze jongens was in deze fase best verzorgd: alleen de afronding bleek maar niet te kloppen. Totdat Duut bedacht: “als het van dichtbij niet gaat in de combinatie met Jack en de inmiddels ingevallen Rachid, waarom dan niet van buiten de 16 geprobeerd?”. En zo gezegd, zo gedaan. Als ik me niet vergis was hij het die nog twee keer met een bekeken laag schot met stuit de keeper wist te verrassen. En zo was het dus 1-6 geworden. Rest te vermelden dat Joe uitviel met een knieblessure. Ik heb echt te doen met die jongen. Weer die knie. Blessureleed kan echt groot leed zijn. Enfin, hopelijk krabbelt hij er weer bovenop. Volgende week wacht Nootdorp!