• Vooropgesteld: het was afgelopen zaterdag de nationale dag van de scheidsrechter, iedere scheidsrechter geeft vrijwillig (een deel van ) de zaterdag op om het anderen mogelijk te maken hun voetbalwedstrijd te kunnen spelen en onze meiden hebben onnodig veel kansen laten liggen. Zo, dat is gezegd en nu kunnen we beginnen!

    Na een week hard trainen om de teleurstelling van de vorige, gelijk gespeelde, wedstrijd te kunnen vergeten, waren onze gravinnen (of beter leeuwinnen gezien hun gretigheid) er helemaal klaar voor om in het belangrijke duel met SJC te laten zien dat een top 3 notering in deze klasse het minste is waar we recht op hebben. Omdat het in de vorige wedstrijd aan aanvallend rendement had ontbroken, is er de afgelopen week tijdens de trainingen hard aan dit onderdeel gewerkt. En dat was direct zichtbaar! Ruslan moest een opstelling formeren terwijl er ook dit keer speelsters (Ronja en Elodie) ontbraken, maar daar stond de terugkeer van Isa en Loïs tegenover.

    Maar voordat je aan een uitwedstrijd kunt beginnen, moet je er natuurlijk wel komen. En dat viel uw trouwe verslaggever helemaal niet mee. Dat lag uiteraard niet aan zijn richtingsgevoel, maar wel aan alle moderne technieken. En daar heeft hij al zo’n moeite mee. Dit keer was het het navigatiesysteem van de auto. Waar iedere jonge speelster uiteraard gebruik maakt van (vaak de nieuwste versie van) een mobiele telefoon met real time informatie, vertrouwde uw verslaggever volledig op het in zijn auto aanwezige navigatiesysteem. Dat functioneerde ook prima, totdat we naast de velden van SJC aankwamen en het systeem aangaf dat de rotonde bijna driekwart moest worden genomen om daar de afslag te nemen. Maar die was er helemaal niet! Voor de zekerheid nog een keer het rondje gemaakt, maar nog was de aanbevolen afrit niet te vinden. Nu kan in zo’n geval natuurlijk trouw de aanwijzingen van de aardige mevrouw worden opgevolgd met alle gevolgen van dien, maar uw verslaggever koos er voor om dan maar een heel stuk verder te rijden en via een woonwijk met heel veel drempels aan de andere zijde van het sporterrein te arriveren. Nu zal de oplettende en wellicht ook trouwe lezer denken ‘wat moet ik met deze zinloze informatie?’ en dat is dan ook een terechte vraag. De bedoeling is niet anders dan aan te geven dat het schrijven van een wedstrijdverslag niet zo maar even gepiept is. Nee, daar moeten ontberingen voor worden doorstaan!

    Eenmaal aangekomen op het sportterrein van SJC bleek dat dit een enorme gedaantewisseling had ondergaan sinds de laatste keer enige jaren gelden toen uw verslaggever daar was. Waar ooit een vervallen keet als kleedkamergebouw fungeerde naast een oude kantine, lag midden op het terrein nu een hoge heuvel. Op zich bijzonder om dit tussen allemaal sportvelden te plaatsen, maar nog meer bijzonder was het dat deze heuvel onder de grond een nieuw kleedkamergebouw bleek te bevatten en dat bovenop de heuvel een gloednieuw clubgebouw stond met zicht op de velden rondom de heuvel. En het feit dat één zijde van de heuvel ook nog eens tot tribune van het tweede hoofdveld was omgetoverd, leverde veel bewonderende blikken op.

    ‘Maar hoe zit het nu met de wedstrijd en die scheidsrechter!?’ zult u zich waarschijnlijk afvragen. Welnu, dat zit zo: al meteen vanaf de aftrap schoten onze leeuwinnen uit de startblokken en dit leverde de eerste minuten al direct een spervuur van schoten op het doel van SJC op. Helaas ontbrak het nog aan kracht en richtingsgevoel want de meeste ballen kwamen recht in de armen van de keepster. Maar dit was duidelijk andere koek dan de voorgaande wedstrijden en coach Ruslan kon tevreden het spel volgen. En toen was daar ineens een uitval van SJC die eindigde met een schot … op de kruising! Pff, dat was even schrikken voor ons en gaf zelfvertrouwen aan SJC. Dit had tot gevolg dat de wedstrijd meer gelijk op ging. Dit kwam niet in de laatste plaats door het slordige spel in onze achterhoede waarbij ballen niet goed onder controle werden gekregen en vervolgens ook nog eens door het midden werden uitverdedigd. Gelukkig werd dit goed opgevangen door het team en dit resulteerde in de 19e minuut in een mooie aanval met een nog mooiere actie van de uitblinkende Smilla. Helaas eindigde haar schot op de lat. Twee minuten was het weer Smilla die een doelpoging waagde, maar dit keer stond de keepster goed opgesteld.

    Ondanks ons goede spel leek de eerste helft te eindigen in een 0-0 stand. Maar in de laatste minuut was het Saskia die de bal op rechts kreeg en knap voor het doel langs de geheel op links vrijstaande Luca aanspeelde, die vervolgens beheerst de bal in het doel tikte: 0-1! In dezelfde minuut was er nog een doelpoging van ons, maar het schot in één keer resulteerde helaas niet in nog een doelpunt.

    Hierdoor gingen we met een verdiende voorsprong de rust in. Ook de meegereisde toeschouwers langs de kant waren het er over eens dat er goed hoog druk was gezet en dat er deze wedstrijd veel op het doel werd geschoten. Dat gaf vertrouwen voor de tweede helft waarin we de wind tegen zouden krijgen. Helaas moest de bijzonder goed spelende Minke deze tweede helft missen, nadat zij geblesseerd was uitgevallen en bang was dat dit, net als vorig jaar, een langdurige zaak zou worden. Bij het ter perse gaan van dit artikel was de ernst van de blessure nog niet bij uw verslaggever bekend, dus blijven we hopen dat Minke er zaterdag gewoon bij kan zijn.

    De tweede helft gingen we net als de eerste helft weer sterk van start en kregen we al direct diverse kansen. Maar net als in de eerste helft was er die ene enkele uitval van SJC waarbij een bal over Laila in de uiterste hoek werd geschoten en de stand 1-1- werd. Dit was even slikken, want de tegenstander had niet in scoringspositie mogen komen, maar vol veerkracht en goede moed gingen we op jacht naar een nieuwe voorsprong.

    Helaas maakte het goed jagende SJC niet veel later handig gebruik van een grote misser in de achterhoede en restte Laila niet anders dan de bal maar weer uit het net te vissen en te constateren dat we met 2-1 achter stonden.

    Maar uw verslaggever sprak niet voor niets over veerkracht. Onvermoeid bleven onze meiden strijden voor minimaal een gelijk spel. En niet onder succes! Het was Anouck die vanaf links de bal voorgaf, waarna de bal bij Jaya kwam die vervolgens de bal op Luca afspeelde. De in topvorm stekende Luca wist wel raad met zowel de bal als haar tegenstander en scoorde haar tweede doelpunt in deze wedstrijd: 2-2!

    Dit gaf onze leeuwinnen dusdanig veel energie dat er weer de ene na de andere aanvalsgolf op het doel van SJC af ging. En toen gebeurde het ….

    De bal werd door ons op de diepgaande Luca gespeeld die goed doorging en het duel met de keepster aanging. Nadat de keepester de bal had losgelaten wist Luca de bal nog net in het doel te schieten en daarmee de stand op 2-3 in ons voordeel te brengen! De scheidsrechter wees gedecideerd naar de middenstip. Maar omdat de keepster pijn had, de grensrechter zich ermee ging bemoeien en verhaal bij de scheidsrechter haalde, kwam deze laatste op zijn besluit terug en gaf een vrije trap aan SJC. Onze leeuwinnen ontploften stuk voor stuk in het veld en ook sommige toeschouwers lieten zich niet onbetuigd. Wat voelden we ons voor de zoveelste keer deze wedstrijd benadeeld.

    Maar zoals uw verslaggever aan het begin al aangaf: we mogen blij zijn dat er mensen zijn die iedere keer opnieuw hun zaterdag beschikbaar stellen om andere mensen te kunnen laten voetballen en het was ook nog de dag van de scheidsrechter. Daarbij hebben we meer dan genoeg kansen gehad om de wedstrijd met een ruime overwinning af te sluiten, dus moeten we niet de scheidsrechter de schuld geven van het gelijkspel.

    En coach Ruslan? Die bleef zoals altijd erg kalm, heeft goede dingen en minder goede dingen gezien en weer genoeg inspiratie gekregen voor een nieuwe trainingsweek!

    De volgende wedstrijd is thuis tegen Berkel. Als alle linies nu tegelijk in topvorm zijn, de inzet zo is als afgelopen zaterdag en ook de teamspirit zo is als de afgelopen maand, dan moeten we ons vast in de top 3 kunnen nestelen.