• Afgelopen zaterdag moest de MO17-1 aantreden tegen Sparta. Ik zeg ‘moest’, want na de afgelopen wedstrijden leek het bij onze meiden toch wel aan enige wil om te winnen te ontbreken, leek het als een echt team voor elkaar knokken minder aanwezig te zijn, was het scorend vermogen niet om over naar huis te schrijven (daarom maar in dit verslag) en werden verdedigend herhaaldelijk dezelfde fouten gemaakt. Daarnaast gaf onze coach in één van zijn zeldzame diepte-interviews vooraf aan geen overwinning te verwachten, maar wel te hopen dat ieder individueel teamlid weer verder zou groeien in haar ontwikkeling. Kortom, het leek geen goed uitgangspunt om het al tijden ongeslagen Sparta voldoende partij te kunnen bieden en daarom ‘moest’. Een goed lezer ziet uw trouwe verslaggever erg vaak het woordje ‘leek’ gebruiken en dat klopt.

    Uw verslaggever was, uitgaande van de bovenstaande introductie van dit wedstrijdverslag, ook zelf niet geheel gerust op een goede uitslag en kampte met slapeloze nachten hoe hij een positief verhaal zou kunnen maken van een op het eerste gezicht bijna kansloze missie. Het enige dat mij op de been hield was het gegeven dat het enige team waarvan Sparta sinds de zomervakantie had verloren …. onze MO17-1 was! Maar ja, dat was de eerste wedstrijd van de eerste fase toen wij duidelijk nog een conditionele voorsprong op onze tegenstanders hadden opgebouwd. Nu we tegen het einde van dit jaar lopen, is die voorsprong wel verdwenen. Maar niet de teamspirit! Leest u maar verder.

    Na een week goed trainen en, na de onverdiende nederlaag tegen SJC (waar je nooit mag winnen), het moreel weer opvijzelen, gaf Ruslan in de voorbespreking maar één ding aan: ‘We moeten winnen!’. Als je dat zo leest, denk je onwillekeurig ‘Is daar nu een langdurige trainersopleiding voor nodig om slechts één zin uit te spreken?’. Maar daar zit hem nu de kneep waarom een Louis van Gaal een andere trainer is dan …. ja, kiest u er zelf maar één uit. Het gaat er namelijk om op welk moment je die ene zin gebruikt. Voor een wedstrijd tegen een gedoodverfde favoriet als Sparta leek dit Ruslan een goed moment. Want of het nu door die ene zin kwam of om andere redenen, maar tot in de toppen van hun tenen gemotiveerd stonden onze leeuwinnen aan de aftrap. En wat een stel leeuwinnen was het! De eerste paar minuten moesten ze nog de traditionele en vaak succesvolle stormloop van de Spartanen zien te overleven, maar door dit keer al direct vanaf de aftrap alert te zijn, elkaar goed te helpen en te coachen, lukte dit.

    En al in de 5e minuut namen onze leeuwinnen het heft meer in handen en zouden dat gedurende de eerste helft niet meer uit handen geven. In die 5e minuut nam Saskia vanaf halverwege de helft van de tegenstander een vrije trap en schoot die via een tegenstander op de lat. De corner die daaruit voortkwam werd vervolgens helaas net naast gekopt, maar het visitekaartje was afgegeven!

    Het verraste Sparta kon weinig aan de druk die onze meiden ze oplegden doen. Al in de 9e minuut was het Anouck die als een echte leeuwin vocht, de bal op haar tegenstander veroverde en razendsnel de aanval overnam. Deze mooie aanval eindigde met een schot van Rita dat helaas net tot corner werd verwerkt door de keepster. Saskia nam de corner vanaf rechts (althans voor de kijkers thuis, want voor de Spartanen was het toch echt vanaf hun linker kant). De keeper kon de bal niet wegwerken en de inlopende Loïs wist de bal in het doel te krijgen. Na afloop van de wedstrijd vernam uw altijd oprechte verslaggever uit betrouwbare bron dat diezelfde Loïs in alle eerlijkheid lachend had aangegeven dat het eigenlijk een eigen doelpunt was, maar hierbij is besloten het doelpunt toch aan Loïs toe te kennen.

    En nu we het midden in deze spannende wedstrijd toch over Loïs hebben: wist u dat ingeval van problemen met uw fiets het team in Loïs over een uiterst behendige fietsenmaakster beschikt? En dat als één van de teamleden een probleem ondervindt na de training, het gehele team er bij blijft om ofwel daadwerkelijk support te bieden of anders wel moreel support? Dat is nu waarom dit zo’n leuk team is! Er heerst een echte teamgeest!

    Maar snel weer terug naar de wedstrijd want de vreugde die losbarstte na deze 1-0 voorsprong was ongekend en gaf onze leeuwinnen nog meer zelfvertrouwen en energie. Anderzijds was ook Sparta na de plotselinge achterstand gemotiveerd om snel op gelijke hoogte te komen. Er ontspon zich dan ook een felle wedstrijd waarbij met name ons middenveld een goede schakel tussen voor- en achterhoede was. En dat was nodig ook, want Sparta beschikte over razendsnelle en technisch vaardige aanvallers die alles van onze verdedigsters eisten. Een groot compliment dan ook aan onze verdediging die deze eerste helft nauwelijks een kans weggaf en waarbij de opbouw van achteruit dit keer goed via alle schijven plaatsvond en er geen blinde trappen naar voren werden gegeven zoals de afgelopen wedstrijden wel vaak het geval was.

    Tijdens één van die opbouwen kreeg Loïs op het middenveld de bal en gaf op maat een dieptebal op de razendsnelle Smilla. Die was dan ook sneller dan haar tegenstandster en wist gericht de keeper te passeren en de stand op 2-0 te brengen! En dat pas na 23 minuten!

    En het bleef Graaf Willem dat de klok sloeg in deze eerste helft. Maar toch duurde het tot de 42e minuut (ja, u leest het goed: de 42e minuut! De MO17-1 speelt 2 x 40 minuten, maar deze, overigens goed leidende scheidsrechter, ging uit van 2 x 45 minuten. Daarover later meer) toen Anna weer vanaf het middenveld de bal diep op Rita gaf. Rita schoot met links en de bal ging … net naast het doel.

    Met deze comfortabele 2-0 voorsprong gingen eenieder de rust in (waarbij de ene persoon in de kleedkamer naar coach Ruslan luisterde voor de opstelling in de tweede helft en de ander aan de bar een broodje kroket bestelde) in het besef dat onze leeuwinnen wel een heel goede eerste helft hadden gespeeld en waarbij het de vraag was of de inzet en het samenspel ook in de tweede helft weer zo goed zou zijn. Daarnaast vroeg het massaal aanwezige publiek zich ook af wie de langste adem zou hebben om deze spannende wedstrijd tot het einde toe vol te kunnen houden.

    En die vragen waren niet onterecht. Aan de inzet mankeerde het ook in de tweede helft in ieder geval niet, maar het goede spel was zichtbaar minder. Al direct na de aftrap bleek Sparta de overhand te hebben. En dit keer zagen ze wel kans om onze meiden te overrompelen met als gevolg dat al in de derde minuut Sparta vanaf het middenveld mocht schieten, Laila onhoudbaar passeerde en de stand op 2-1 bracht. Dit was al direct een domper.

    En daar bleef het niet bij. Waar Graaf Willem in de eerste helft duidelijk de bovenliggende partij was, was Sparta dit in de tweede helft. We kwamen er nog wel verdedigend uit, maar zagen geen kans om aanvallend druk uit te oefenen. Het was dan ook alleen nog maar wachten op de gelijkmaker.

    En die leek in de 11e minuut al te vallen toen van net buiten het strafschopgebied de aanvoerster van Sparta een vrij trap mocht nemen. Deze bal werd in eerste instantie nog door Rachel geblokt en in tweede instantie door Saskia. Opluchting alom bij de supporters van Graaf Willem, maar pijn bij Rachel en Saskia. Maar ja, in zo’n wedstrijd gaat het resultaat voor alles!

    Maar Sparta ging door en kwam in de 21e minuut tot twee keer vrij voor Leila. Ook Laila stortte zich met gevaar voor eigen leven beide keren in de baan van het schot en wist met twee werkelijk fantastische en katachtige reddingen Sparta van de gelijkmaker af te houden. Een terecht applaus viel haar ten deel.

    Hoe lang zou dit nog goed gaan?, vroeg u inmiddels niet meer zo rustige maar nog immer trouwe verslaggever zich ongerust af. Niet lang, bleek al snel, want 9 minuten later (in de 30e minuut dus) was daar dan toch de 2-2.

    Niets leek nu een overwinning van Sparta nog in de weg te staan. Maar daar bleek maar weer eens dat het woordje ‘leek’ verraderlijk kan zijn. Want al direct na de gelijkmaker ondernamen onze leeuwinnen een aanval die buiten het strafgebied met een vrije trap voor Graaf Willem eindigde. Rita nam de vrije trap en bereikte, omdat de keeper van Sparta net als bij het eerste doelpunt de bal niet weg kon werken, de goed inlopende Smilla die met een fraaie kopbal de 3-2 scoorde. De spelers juichten, Ruslan juichte, de toeschouwers juichten en de reservespelers stormden de dug-out uit en juichten eveneens! Wat een onverwacht, maar o zo belangrijk, doelpunt!

    En plots leek het wel of we zelfs op nog ruimere voorsprong zouden komen, toen weer een minuut later (de 32e minuut dus) Rita alleen op de keeper af ging, de bal langs de keeper schoot en …. de paal raakte.

    Dat was onze laatste kans, want vanaf dat moment brak er een waar offensief uit van de zijde van Sparta en kwamen we enorm onder druk te staan. Maar daar was coach Ruslan die deze wedstrijd met zijn actieve coaching de meiden telkens net op de goede positie neerzette en een belangrijke rol in het eindresultaat had. Ook Ruslan zag dat de wedstrijd weer uit ‘onze’ (uw verslaggever was vanaf dit moment minder objectief) handen dreigde te glippen en bracht weer enkele wisselspelers terug in het veld. Het was werkelijk alle hens aan dek om de gelijkmaker te voorkomen en daar werkte de scheidsrechter fors aan mee.

    Net als eerste helft liet de goed leidende scheidsrechter namelijk 5 minuten te lang doorspelen. En deze 5 minuten trokken een zware wissel op de zenuwen van u fanatiek de thuisploeg toejuichende verslaggever. Maar niet alleen uw verslaggever had het zwaar. Hoewel dit achteraf door betrokkenen natuurlijk altijd ontkent zal worden, leefden de omringende ouders zeker zo sterk mee. Een (gelukkig plastic) limonadefles werd bijna kapot geslagen toen een vader zijn onvrede over het te lang doorspelen kenbaar wilde maken en uw verslaggever zal waarschijnlijk eeuwig gehoorschade ondervinden door het harde gegil van de meelevende toeschouwers. Tja, en dan duren 5 onnodige minuten heel erg lang. Helaas raakte in deze extra tijd een tegenstandster fors geblesseerd en moest op de rug van de coach het veld verlaten.

    Kort na dit incident kwam eindelijk ook de scheidsrechter tot de conclusie dat wedstrijd afgelopen was en floot hij af. De ontlading die daarop volgde, was werkelijk enorm. Uit wederom zeer betrouwbare bron is vernomen dat de vreugde in de kleedkamer zo enorm was dat zelfs aanwezige speelsters uit 17-2 verbaasd waren.

    Een extra woord van waardering voor grensrechter Jan is op zijn plaats (en die waardering geldt ook zeker voor Stefan die al zo vele wedstrijden heeft gevlagd, maar niet de schriftelijke erkenning hier voor kreeg) en ook voor papa Mark die na afloop als een volleerd cowboy inclusief lasso en schepnet 4 ballen uit het omringende water wist te halen. De conclusie na deze wedstrijd is dat de meiden van Graaf Willem MO17-1 tot nu toe de enige ploeg is die dit seizoen van Sparta wist te winnen. En niet één keer, maar zelfs twee keer!

    Alle speelsters verdienen na deze wedstrijd een compliment voor de inzet en de teamspirit. Het noemen van bepaalde speelsters zal anderen te kort doen en daarom: een heel groot compliment voor jullie allemaal inclusief de coach!