• Na de nare ervaring tegen Nootdorp van afgelopen dinsdagavond, was een opsteker hard nodig voor onze mannen. Dat zou dan tegen Zoetermeer moeten gebeuren. Een team waar nog recentelijk van verloren was. Geen makkie dus. En het begon ook niet ideaal. Niet dat het weer niet meezat. Dat zat wel mee op deze stralende zaterdagmiddag. En niet dat de scheidsrechter niet bekwaam floot. Dat deed hij nl wel. Vooral door veel door te laten spelen wat het spel aantrekkelijker maakte. En ook de verdediging stond vandaag als een huis. Kortom, er zat het nodige mee. Maar dan was er zo’n moment waarop het toch weer tegen zat. De bezoekende formatie kreeg nl een corner en die zeilde er pardoes rechtstreeks in. Misschien door de wind. Maar in ieder geval 0-1. En balen dus. Verder waren er weinig echte kansen geweest. Luuk en Luc waren teruggekeerd in de basis van hun Aziatische reis: Luc op zijn vertrouwde positie rechtsachter en Luuk E. in de spits, want zowel Jack als Rachid als ook Pele waren geblesseerd. De gehele voorhoede dus! Hoe dan ook, we stonden achter en er moest wat gebeuren. En dan kan je altijd op Maurits rekenen. Zo ook vandaag. Want uit een corner van Luuk wist hij de bal er in tweede instantie van dichtbij in te frommelen. Echt super dat! En natuurlijk 1-1. De Graaf speelde een gedisciplineerde pot. Vanuit de organisatie. Geen gekke dingen zoals reeksen lange ballen naar voren die niet aankomen. Maar toch, sterker waren de onzen niet in de eerste helft. Zo herinner ik me een schot van de tegenstander dat op de lat uiteenspatte. En ook moest Emile er een paar keer aan te pas komen om verdere schade te voorkomen. Maar altijd bleef men rustig. En toen was het rust.
    Natuurlijk ben ik naar binnen gegaan voor een broodje bal. Geef me es ongelijk. En hij is er niet slechter op geworden, kan ik je verklappen. Dat begrepen meer mensen want zo rechts en links zag ik ze als warme broodjes (!) over de toonbank glijden. “Een goede traditie inmiddels”, zullen we maar zeggen. Enfin, zo was het al weer tijd voor ‘deel 2’ van de voorstelling. Nu was Konstantin in het veld gekomen en Camiel was uitgevallen met klachten en vervangen door Noa. Maar waar ik het vooral even over wil hebben is het middenveld. Want daar viel vandaag vooral Sander in positieve zin op. Mijn hemel, wat verzette die een berg werk! Hij was overal te vinden en hij zette door bij duels en regelde vrije trappen en zo droeg hij er toe bij dat onze jongens in de tweede helft licht de overhand begonnen te krijgen. Ook Camiel was waardevol geweest in dat opzicht in de eerste helft. Wat heeft die kerel trouwens een mooie techniek. Hij laat alles er zo makkelijk uitzien. Maar schijn bedriegt, want zo makkelijk was het niet en er moest voor elke bal geknokt worden. En dan heb je ook altijd veel aan de rustige Jesper, die controleert en lijntjes uitzet. Maar goed: gaandeweg de tweede helft kwamen we dus vaker voor de goal van de tegenstander. En daar had zeker Konstantin een belangrijke rol. Hij en Luuk bleken door het goed functionerende middenveld vaak aanspeelbaar te zijn. En zo kon het gebeuren dat Sander weer eens goed doorzette en zodoende een vrije trap meekreeg waaruit Luuk gevonden werd die een corner versierde. Of dat terecht een corner was, weet ik niet, maar wat ik wel zeker weet is dat Maurits hem in de 92ste minuut binnen werkte. 2-1. Tomtiedeldom en einde verhaal natuurlijk. Want de scheidsrechter floot kort daarna af. En zo werd er een zeer, zeer welkome overwinning over de streep getrokken. Ja ja: soms zit het tegen en is het leven zwaar en lijkt succes erg ver weg. Maar dan is het binnen een paar dagen totaal anders. Kortom: alles is nog mogelijk.