• Het was koud en een tikje grimmig op deze dinsdagavond. Er heerst een wat gespannen sfeer voorafgaand aan de wedstrijd. Men begreep goed dat dit een tegenstander was waar niet mee te spotten viel en bovendien hadden we een aanzienlijke ziekenboeg. Ik noem een Jack, een Niels, Faichal: allen geblesseerd en dan nog de reislustige Luuk Evenhuis en Luc Jansen, die ongetwijfeld ergens aan een Aziatisch strand lagen. Ga d’r maar aanstaan dus. Dan heb je vervanging nodig en die hadden we gelukkig ook wel in de vorm van Tijn en Joao en ik herinner me ook in de vorm van een zekere Rijn, die overigens erg goed speelde. Maar daarover later meer.
    Hoe dan ook de teams stonden op een gegeven moment opgesteld en de scheidsrechter blies voor de start van de wedstrijd. Meteen schoten de onzen uit de blokken. Er werd behoorlijk druk op de defensie van de tegenstander gezet. De backs kwamen opzetten langs de kant en eigenlijk was SVC08 een beetje overrompeld door dit vertoon van ijver. Tijn kwam aan de rechterkant vaak opzetten en gaf een aantal goede crosspasses die ook aankwamen. Meestal ging dit in de vorm van snel uitgevoerde counters waarbij Rachid aan het werk gezet werd. Pele sloot dan goed aan en zo konden er al meteen wat speldenprikjes uitgedeeld worden. Het viel me wel op hoe makkelijk de tegenstander voetbalde. Als je ze de ruimte gaf. Maar onze verdediging stond goed. Marijn en Gijs waren elke keer op tijd ter plekke en de snelle backs, Tijn en Maurits wisten vrij moeiteloos het middenveld te bereiken. U moet het me maar vergeven dat ik niet meer met 100% zekerheid weet wie het was die Rachid bediende, maar, hoe dan ook, de behendige aanvaller controleerde de gegeven pass en verschalkte op de achterlijn zijn directe tegenstander en werd in dat proces vrij opzichtig naar de grond gewerkt. Binnen de 16 bovendien en dat rechtvaardigde maar 1 conclusie: penalty. Die schoot de beste man zelf in de rechterhoek van het doel. 1-0! “Goed begin”, hoorde je de langs de kant opgestelde toeschouwers denken, maar ze hadden weinig tijd om stil te staan bij het heuglijke nieuws, want daar was onze snelle Rachid weer de diepte in gestuurd en hij sneed dit keer vanaf de rechterkant het strafschopgebied in. Daar was maar 1 verdediger op tijd terug om hem tegen te houden, maar inmiddels was ook Pele ter plekke en dat was onze ‘Speedy Gonzalez’ niet ontgaan en dus was het voor Pele een koud kunstje om van dichtbij de aangereikte bal af te drukken: 2-0. Hierna nam de Graaf wat gas terug en je zag dat dat dan ook meteen gevaar voor het eigen goal opleverde. Gelukkig floot de scheids niet lang hierna voor rust.
    Snel naar binnen gelopen om thee te halen voor de twee teams en nog even te horen wat de trainer te melden had over het geboden spel. Die was natuurlijk niet ontevreden. Nog even naar beneden gegaan voor een kop koffie. Wat ziet ons clubhuis er dan gezellig uit in het avondlicht! Maar weinig tijd om dit alles te overdenken, want daar zag ik uit mijn ooghoek de mannen al weer het veld betreden. Terwijl ik m’n positie in de buurt van de bank innam hoorde ik hard gejuich. Blijkbaar was me iets ontgaan. Blijkbaar hadden we binnen een minuut gescoord. Ik vroeg aan Jack om de details. “Pele gaf z’n directe tegenstander een panna vlakbij de achterlijn en schoot vanuit een onmogelijke hoek raak!”. Geen gekke timing en 3-0 op het scorebord.
    Hierna kreeg de Graaf het zwaar. Een aantal vrije trappen van de roodwitte formatie ging rakelings over ons goal en vooral vanaf de rechter flank werden we regelmatig bestookt. En het moet gezegd: SVC08 heeft een aantal zeer behendige en snelle spelers in de gelederen. Nu was het de taak aan de verdediging om zijn waarde te tonen. En dat deden ze. De centrale verdedigers stonden daarbij goed opgesteld en hielden het hoofd koel. In deze fase was de boomlange Rijn in het veld gekomen en die ging als een soort stofzuiger functioneren om de aanvalsimpulsen van de bezoeker ietwat af te remmen. Dat deed hij met verve. En zo kon het gebeuren dat de tijd weg tikte in het voordeel van de Graaf. Niet dat er niet een paar hachelijke momenten waren voor de tegenstander. O.a. in de vorm van corners. Maar nooit konden ze echt een vuist maken. Of ze vonden onze doelman Emile op hun pad en zo werd deze zeer welkome overwinning op de nr 1 vakkundig over de streep getrokken. Hulde daarvoor, mannen!